Waarom het geen april werd (27dayofmay)

Wie mijn blog een beetje volgt, weet dat ik bezig ben met een project. Dat project breidt zich uit rondom mijn nieuwe personal brand “I Have So Many Ideas“, waarin ik werk maak van iets wat ik altijd als mijn zwakte zag maar nu ombuig naar mijn kracht: het hebben van (veel nieuwe) ideeën.

De fijne mensen op mijn mailing-lijst kregen de primeur en hen beloofde ik tevens in April de deuren open te doen voor een test-ritje op de MVP site. Maar in april bleef het stil van mijn kant, pas 1 mei ging het mailtje met de uitnodiging de deur uit. Waarom?

Niet omdat het teveel werk was, het was wel veel werk trouwens. Nog lang niet alles is tiptop in orde trouwens. Maar voor een MVP had ik het toch aardig voor elkaar, ik huurde een tekstschrijver in om alles even na te lopen en daarna sloeg ik dicht. Ik vroeg me af waar dat door kwam. Was het alleen maar perfectionisme? Dat het nóg beter moest? Of was de vonk verdwenen? Volgens mij niet. Door al het voorwerk dat ik heb gedaan, soul searching en echt diepgaan in wat ik nu wilde bereiken, wist ik nog steeds zeker dat hier mijn bestemming ligt. Wat dan wel? Was het gebrek aan lef?

Nu moet je weten dat ik Nederlands kampioen downhill mountain biken ben geweest, een sport waar je je met een fiets van de hoogte berg stort om met hoge snelheid via obstakels naar beneden te snellen richting de winst. Kun je je voorstellen dat je met bijna 100 km/u via een gletsjer naar beneden suist? Met 1.000 man tegelijk!! Of door een Alpenweide stuitert over kuilen en rotsen… dat alles met de grootste glimlach denkbaar.

Neem van mij aan, het is geen gebrek aan lef. Met een zwaar hart moest ik toegeven dat ik gewoon bang was, bang om te falen. Ik had wel eens gehoord van het ‘imposter syndrome‘, zo’n  mode-verschijnsel vond ik het eerlijk gezegd. Natuurlijk omdat het een snaar raakte, dat ik op deze blog steeds meer van mijn ziel bloot geef, is één ding. Dit is ook een stukje veiligheid geworden, zelfs hier op een plek waar de hele wereld bij zou kunnen. Blijkbaar kwam bij het openbaren van mijn proces en inzichten, ook een stukje tragische faalangst om de hoek kijken. “Wat nou als…” schrikbeelden dus, en zo liet ik April voorbij gaan terwijl ik dat stukje faalangst probeerde te tackelen. Mijn nieuwe mantra is “wat nou als het lukt!”. Want wat nou als het zou lukken, maar ik heb het niet geprobeerd? Dat is pas tragisch.

Daarom ook deze Mei-maand-special, nog meer uit out mijn comfort-zone en hierdoor ook een stukje “accountability” opzoeken. Ik nodig je van harte uit om je feedback te delen, bugs op te sporen op ihavesomanyideas.com of gewoon eens mee te lezen met met mijn dalen en pieken onderweg naar een schaalbare freelance carrière.

Bedankt voor het lezen, je bent geweldig. Dat weet je toch?!