Zo rond de jaarwisseling struikelde ik over de overload van blogposts met boekenlijstjes. “20 boeken die je dit komende jaar moet hebben gelezen” of “De 50 boeken van 2015”. Deze 13-in-een-dozijn titelstructuur werkt goed, want ik trap er elke keer weer in. Mijn systeem wil weten welke boeken op hun lijstje staan, uit angst iets te missen. Ondanks mijn “ik wil niets missen”-gewoonte heb ik besloten om het anders te doen.
Het is namelijk niet mijn bedoeling om alle 50 boeken van 2015 in te halen, zelfs niet alle 20 beste boeken van 2016 uit te lezen. Ik heb besloten te stoppen met overload en om boeken niet alleen te lezen, maar ze vooral te bestuderen. Pas wanneer ik de stof meester ben, de ‘take aways’ van achter naar voren kan herhalen en toepassen, pas dan ga ik verder met een volgende boek. Mastery in plaats van overload.
Een meesterlijke ‘take-away’ komt uit het boek van Greg McKeown dat ik vorig jaar bestudeerde: “Essentialism, The Disciplined Pursuit of Less“:
“The way of the Essentialist means living by design, not by default. Instead of making choices reactively, the Essentialist deliberately distinguishes the vital few from the trivial many, eliminates the nonessentials, and then removes obstacles so the essential things have clear, smooth passage. In other words, Essentialism is a disciplined, systematic approach for determining where our highest point of contribution lies, then making execution of those things almost effortless.”