David Airey schreef laatst over het boek “It’s not how good you are. It’s how good you want to be!” van Paul Arden. Dit boek werd mij aangeraden door Jeroen van Geel, een heerlijke tip want ik ben gek van het boekje dat ik om de haverklap uitleen. Zoiets moet je niet voor jezelf houden!
Het is trouwens een ideaal kado voor designers in je omgeving (hint). David quotte trouwens een passage uit het boek, waar ik het hardste van ging kwispelen:
It is quite easy to get approval if we ask enough people, or if we ask those who are likely to tell us what we want to hear.
The likelihood is that they will say nice things rather than be too critical. Also, we tend to edit out the bad so that we hear only what we want to hear.
So if you have produced a pleasantly acceptable piece of work, you will have proved to yourself that it’s good simply because others have said so.
It is probably ok. But then it’s probably not great either.
If, instead of seeking approval, you ask, ‘What’s wrong with it? How can I make it better?’, you are more likely to get a truthful, critical answer.
You may even get an improvement on your idea.
And you are still in a position to reject the criticism if you think it is wrong.
Can you find fault with this?